Wymagania glebowe i przedplon

Proso nie lubi gleb zimnych, podmokłych oraz  głębokich piasków. Najwyższe plony uzyskuje  się na glebach zasobnych w próchnicę kompleksów  pszennych. Jednak przy właściwej  agrotechnice i nawożeniu, może być uprawiane  na glebach kompleksów żytnich. W uprawie  prosa ważne są: dobra struktura gleby, odczyn  zbliżony do obojętnego (pH 6‑6,5) oraz małe  zachwaszczenie pola (szczególnie niepożądane  są chwasty prosowate). Najlepszymi przedplonami  są rośliny motylkowe, strączkowe i okopowe  na oborniku. Dobrymi przedplonami są również  zboża ozime i jare (uprawiane nie później niż 3  lata po oborniku) oraz poplony ozime.

Uprawa roli

Zalecana uprawa roli powinna być taka jak pod  inne zboża jare. Ma ona na celu przede wszystkim  zmagazynowanie wody w glebie i niszczenie  wschodzących chwastów. Po zbiorze przedplonu  należy wykonać zespół uprawek pożniwnych,  a przed zimą powinna być wykonana głęboka  orka przedzimowa. Po okopowych i niektórych  strączkowych można ograniczyć się tylko do wykonania  orki przedzimowej. Wiosenne zabiegi  uprawowe powinny ograniczyć parowanie  wody, zniszczyć wcześnie wschodzące chwasty  oraz dobrze doprawić glebę przed siewem  z uwagi na drobne nasiona prosa.

Siew

Warunkiem uzyskania wysokich plonów jest dobry  materiał siewny, zaprawiony odpowiednimi  zaprawami nasiennymi. Termin siewu prosa zależy  od rejonu uprawy, optymalny to 15‑20 maja.  Zbyt wczesny siew (koniec kwietnia – początek  maja) naraża rośliny na wiosenne przymrozki,  a siew opóźniony (początek czerwca) obniża  plony i opóźnia dojrzewanie roślin. Ilość wysiewu:  15‑20 kg/ha. Rozstawa rzędów 25‑30 cm  (mniejsza na glebach lżejszych, większa na glebach  zasobniejszych). Głębokość siewu na glebach  cięższych 1‑2 cm, na lekkich do 4 cm.

Nawożenie

Nawożenie mineralne zależy od zasobności  gleby, przedplonu, a także spodziewanego  plonu: fosforowe 40‑60 (słabsze stanowiska)  do 50‑80 kg P2O5/ha, potasowe 40‑60 (stanowiska  słabsze) do 60‑100 kg K2O/ha. Nawożenie  azotowe 40‑50 do 80‑140 kg N/ha (w zależności  od zasobności stanowiska), stosowane  w dwóch dawkach.

Ochrona roślin

Straty plonu spowodowane przez choroby  i szkodniki są niewielkie. Proso porażane jest  tylko przez głownię prosa oraz sporadycznie  atakowane przez omacnicę prosowiankę.  Występowaniu głowni można zapobiegać tylko  poprzez zaprawianie nasion zalecanymi zaprawami  nasiennymi. Proso jest bardzo wrażliwe na stosowanie herbicydów, szczególnie na ich  pozostałość w glebie. Walkę z chwastami prowadzi  się w okresie od wschodów do krzewienia  broną lekką lub broną chwastownika. Można  też zastosować herbicyd, gdy rośliny osiągną  10‑15 cm wysokości. Wcześniejsze, względnie  późniejsze stosowanie herbicydów, powoduje  uszkodzenia i opóźnia rozwój roślin.    Zabiegi ochrony roślin wykonywać zgodnie  z zasadami integrowanej ochrony roślin.  Informacje o środkach ochrony roślin dopuszczonych  przez MRiRW do obrotu i stosowania  w Polsce są dostępne pod adresem: www.minrol.gov.pl  (na podstronach: Informacje branżowe → Produkcja roślinna → Ochrona roślin)

Zbiór

Termin zbioru prosa przypada zwykle w III dekadzie  sierpnia lub w I dekadzie września. Tradycyjnego,  dwufazowego zbioru dokonujemy, gdy  nasiona górnej części wiechy są w pełni dojrzałe,  w środkowej osiągają dojrzałość woskową,  a w dolnej jej początek. Słoma podczas zbioru  jest przeważnie zielona. Zbiór jednofazowy  kombajnem wykonuje się w fazie pełnej dojrzałości  ziarniaków w całej wiesze. Zapewnia on  najmniejsze straty plonu, ale ziarno wymaga  wówczas dodatkowego dosuszania.